Więcej …….Chrząstowa.

W pobliżu ujścia Chrząstowy z jeziora znajdują się ogrody działkowe „Promenada” przy ul. Kamiennej i Łąkowej założone kilkanaście lat temu. Na dnie częściowo osuszonego jeziora. Starsi Człuchowianie wspominają jak chodzili niegdyś na dzikie kąpielisko tylko wydeptanymi ścieżkami bądź wręcz przeskakiwali z kępy na kępę, by się nie utytłać w błocie.

Niedaleko miejsca, gdzie jesteśmy, w pofałdowanym terenie wzgórz morenowych, znajduje się znany już w Polsce tor motocrossowy im. Tadeusza Szwemina, a drużyna motocyklistów plasuje się w krajowej czołówce.Za motocrossem funkcjonuje miejska oczyszczalnia ścieków.

Jakieś 2 km za Człuchowem warto zatrzymać się na najlepszej w Polsce stacji benzynowej „Canpol” nie tylko po to, aby zatankować samochód, ale także zwiedzić leśne zoo i dać okazję do zabawy dzieciom, gdyż atrakcji nie zabraknie tam dla nikogo.

6. Wieża zamkowa

W średniowieczu wieża służyła obrońcom wówczas, gdy w wyniku długotrwałego oblężenia trzeba było opuścić podzamcza. Wchodziło się do niej nie jak dziś, czyli od dołu (przejście wykuto w 1825 r.), ale furtką, która znajdowała się na wysokości 16 metrów, a dostać się do niej można było wąskim gankiem z sąsiedniego budynku. Od furtki do najwyższej kondygnacji prowadziły schody wewnątrz muru. Z nich wychodziło się na każdą z 11 kondygnacji. Na poszczególnych piętrach gromadzono zapasy żywności, broni, amunicji i opału. Ostatnie dwa poziomy przeznaczono dla załogi. Dolną część wieży zajmowały lochy.

Więcej …….wieża zamkowa

Solidnie zbudowana wieża o pięciometrowej grubości murów skutecznie oparła się działaniom czasu i ludziom, którzy chcieli ją zniszczyć. Największe zmiany wiążą się z jej szczytem. Na przykład lustracja z 1565 roku podaje, że na wieży jest „bania wielka pozłocista z krzyżem, w którym jest orzeł insygnia korony polskiej.” Natomiast w inwentarzu z 1717 roku podano, że stromy dach wieży spalił się od pioruna. Obecnie widoczne blanki dobudowano ok/ 1845 roku.

„Legenda o zatopionych dzwonach”

Za dawnych czasów na wieży człuchowskiego zamku znajdował się spiczasty dach. Wisiały tam – jak powiadali starzy Kaszubi – trzy dzwony; jeden mosiężny, drugi srebrny, a trzeci ze złota. Pewnego razu rozszalała się potężna burza, piorun uderzył w czubek wieży i strącił ją wraz z dzwonami do jeziora.

Odtąd podczas cichych, pogodnych. Letnich nocy widziano w głębinach odbicie tych drogich skarbów i słyszano ciche bicie ich mosiężnego, srebrnego i złotego serca. Wielu było śmiałków, którzy próbowali je zdobyć, lecz nikomu się nie powiodło. Dopiero stary eremita wywróżył, że tylko młodzieniec, który urodził się w niedzielę i nigdy nikogo w życiu jeszcze nie pokochał, może zdobyć ten cudowny skarb i zyskać sławę.

W końcu pewien młody chłopiec podjął ryzyko. Ciepłą, spokojną nocą świętojańską udał się w tajemnicy nad brzeg jeziora. Gdy księżyc rzucił na jezioro swoje cudowne srebrzyste światło, ujrzał w toni blask wszystkich trzech dzwonów leżących na dnie. Młodzieniec bez namysłu skoczył do wody i popłynął za niecodzienną wizją oraz czarownym brzmieniem dzwonnej muzyki. Gdy dopłynął dokładnie tam, gdzie leżał mosiężny dzwon i miał go już na wyciągnięcie ręki, nagle zmienił decyzję, popłynął dalej. Pominął również srebrny dzwon, ponieważ chciwa ludzka natura kazała mu płynąć ku największemu złotemu dzwonowi. Jednak gdy go tylko dotknął, usłyszał potężny głos wydobywający się z otchłani:

„Kto nie szanuje małego, nie jest godzien wielkiego.”

I w tej samej chwili wszystkie dzwony cicho zatonęły w odmętach jeziora. Od tego czasu nikt już nie widział, ani nie słyszał ich dźwięku. A chłopiec? Ani ja nie wiem, ani nikt nie wie, co się z nim stało.